ساعت چيست و به چه معني مي باشد ؟

ساعت چيست و به چه معني مي باشد ؟

انواع ساعت هاي اوليه :

شاخص هاي آفتاب (Sundials) :

ساعت شمعي :

ساعت شني :

ساعت هاي آبي :

ساعت آونگي ( ساعت پاندولي )

زمان گرينويچ :

ساعت مچي :

انواع ساعت هاي مچي بر اساس تاريخ :

ساعت تبليغاتي چيست و به چه معني مي باشد ؟

نظرات متعددي درباره اولين تمدني كه توانست زمان را اندازه گيره كند وجود دارد، بعضي ها معتقدند كه هندي ها ، برخي ديگر مي گويند بابلي ها ، يوناني ها، مصري ها و .... اما به خوبي مي دانيم كه 5000 تا 6000 سال پيش تمدن هاي بزرگ در آسياي ميانه و شمال آفريقا براي تكميل تقويم خود و همچنين براي اندازه گيري زمان شروع به ساختن ساعت كردند.

ساعت يكي از قديمي ترين اختراع بشر است و يك هديه تبليغاتي مناسب كه نياز اندازه گيري مداوم فواصل زماني كوتاه تر از واحدهاي طبيعي يعني : ( روز ، ماه و سال ) را برطرف مي كند. ساعت يك وسيله براي اندازه گيري ، نشان دادن و نگهداري زمان مي باشد.

كلمه ي ساعت (Clock) از زبانهاي محلي ( هلندي ، فرانسه و لاتين ) يعني از كلمات Clocca و Clagan كه به معني زنگ مي باشند مشتق شده است . ساعت شناسان و ديگر متخصصان، اصلاح ساعت را به معني انحصاري يك دستگاه با مكانيسيمي براي اعلام فواصل زمان به صورت شنيداري مي شناسند كه اين دستگاه از طريق نواختن يك زنگ ، آلات موسيقي و يا يك ناقوس فواصل زماني را بيان مي كند.

در سنت قديمي هر وسيله اي كه براي بيان فواصل زماني به كار رود ولي فاقد صدا باشد را به عنوان يك زمان نگار ( زمان شمار) مي شناختند.

دركاربرد عمومي امروزه يك " ساعت" به هر وسيله اي براي اندازه گيري و نمايش زمان اطلاق مي شود و اينكه امروزه ساعت هاي تبليغاتي مچي و ديگر زمان شمار ها كه مي توانند توسط يك نفر حمل و نقل شوند از ساعت هاي ديواري (Clocks) متمايز شده اند.

انواع ساعت هاي اوليه :

شاخص هاي آفتاب (Sundials) :

(Sundial) شاخص آفتاب ، كه ساعات يك روز را با استفاده از خورشيد اندازه گيري مي كند. به طور گسترده اي در دوران باستان مورد استفاده قرار گرفته ، يك شاخص آفتاب ( ساعت خورشيدي ) كه به درستي ساخته شده باشد مي تواند وقت محلي را با دقت مناسب اندازه گيري كند و شاخص آفتاب همچنان تا دوران مدرن براي نظارت بر عملكرد ديگر انواع ساعت ها مورد استفاده قرار مي گرفت. اما به هرحال داراي محدوديت علمي بوده است و اينكه به درخشش خورشيد نياز دارد ، همچنين در تمام طور شب كار نمي كرد كه اين عوامل باعث تشويق به استفاده از روشهاي ديگر براي اندازه گيري زمان شد.

ساعت شمعي :

ساعت هاي شمعي و چوب هاي سوزاندني كه به طور تقريبي سرعت سوختن آنها قابل پيش بيني بوده است نيز به منظور برآورد گذر زمان استفاده مي شدند. يك ساعت شمعي ، يك شمع باريك با يك محفظه ي علامت گذاري شده ( معمولا با اعداد علامت گذاري شده ) مي باشد كه با سوختن شمع گذشت زمان را نشان مي دهد ، امروزه اين ساعت ديگر مورد استفاده قرار نمي گيرد. ساعت هاي شمعي راهي موثر براي اندازه گيري زمان در داخل منازل بوده اند همچين با اين نوع ساعت ها ديگر شب ها و حتي روزهاي ابري نيز مي توانستند زمان را اندازه گيري كنند.

ساعت شني :

يك ساعت شني گذشت چندين دقيقه يا يك ساعت را اندازه گيري مي كند ، داراي دوحباب شيشه اي مي باشد كه به طور عمودي به يكديگر متصل شده اند حفره ي ميان اين دو اجازه مي دهد مواد از حباب بالايي به حباب پاييني بريزد. وقتي حباب بالايي خالي شد مي توان آن را مجددا براي اندازه گيري زمان برعكس كرد.

در يك ساعت شني ، سرعت عبور شن از يك سوراخ كوچك به صورت ثابت مي باشد كه سپري شدن از يك زمان قراردادي كه از پيش تعين شده است را نمايش مي دهد.

ساعت هاي آبي :

ساعت هاي آبي به عنوان “Clepsydrrae” نيز شناخته مي شوند ،اين ساعت ها توآم با شاخص هاي آفتاب هستند و احتمالا قديمي ترين ابزار اندازه گيري زمان بوده اند .

جريان داشتن آب در يك ظرف كاسه شكل يكي از ساده ترين ساعت هاي آبي است كه در بابل و مصر در حدود 16 قرن پيش از ميلاد مسيح وجود داشته اند. در ديگر مناطق جهان از جمله هند و چين نيز شواهدي وجود دارد كه آنها ساعت هاي آبي داشته اند ، اما برخي از نويسندگان قدمت آنها را كمتر از اين تاريخ بيان كرده اند يعني چيزي حدود 400 سال قبل از ميلاد مسيح .

در تمدن هاي يوناني و رومي براي پيشبرد ساعت هاي آبي ، طراحي هايي از جمله چرخ دنده هايي پيچيده را انجام دادند كه به ماشين هاي خيالي خودكار متصل شده بودند البته اين طرح ها در بهبود دقت ساعت ها اثر بخش بودند.

اين پيشرفت ها با سپري كردن دوره هاي بيزانس و زمان هاي اسلامي به دست آمد كه در نهايت راه خود را به اروپا يافتند.

چيني ها به طور مستفل ساعت هاي آبي خود را در 725 سال پس از ميلاد توسعه دادند ، ايده ي آنها از كره و ژاپن هم عبور كرد.

در اصل ، ساعت هاي آبي در جوامع باستاني عمدتآ در نجوم مورد استفاده قرار مي گرفت . اين ساعت هاي آبي توسط شاخص هاي آقتاب كاليبره مي شدند درحالي كه ميزان دقت و صحت آنها به پاي دقت زمان شمارهاي مدرن پيشرفته نمي رسيد، ساعت آبي يكي از معمول ترين و دقيق ترين دستگاه هايي بود كه براي هزار سال مورد استفاده قرار مي گرفت . تا اينكه ساعت هاي پاندولي كه خيلي دقيق تر نيز بوده اند در قرن 17 در اروپا جايگزين آنها شدند.

ساعت آونگي ( ساعت پاندولي )

ساعتي مي باشد كه از يك پاندول استفاده مي كند ، يك وزنه نوساني كه عنصر نگدارنده زمان در اين نوع ساعت مي باشد. از زمان اختراعش در سال 1656 توسط كريستين هويگنس تا ده ي 1930 ، ساعت پاندولي به عنوان دقيقترين ساعت جهان بوده است .

ساعت پاندولي بايد در جاي ثابت باشد ، هر گونه حركت يا شتابي در سرعت حركت پاندول تاثير مي گذارد . به خاطر عدم دقت اين دستگاه ها بنابراين بايد از مكانيزم ديگري براي زمان شمارهاي قابل حمل استفاده مي شد . در حال حاظر از اين نوع ساعت ها براي دكراسيون و يا عتيقه بودنشان نگهداري مي شود .

جسويت ها (Jesuites) يكي از كمك كننده هاي عمده به توسعه ي ساعت هاي پاندولي در قرن 17 و 18 بودند .

زمان گرينويچ :

در سال 1884 گرينويچ انگلستان ، نصف النهار صفر درجه نامگذاري شد. كه جهان به عنوان نقطه ي شروع موقعيت زمان جهان آن را پذيرفت .

ساعت مچي :

اولين ساعت مچي در سال 1524 در كشور آلمان توسط پيتر هنلين به وجود آمد. ديگر ساعت ها در سال 1548 پديدار شدند و بعد از سال 1575 بيشتر ساعت ها در سوئيس و انگليس توليد شده اند. در آن زمان مشكل اصلي ساعت هاي تبليغاتي مكانيزم حمل كرن آنها بوده است . به طور معمول وزن ساعت ها باعث غير قابل حمل بودن شان مي شد ، اما آن زمان يك دوره ي پيشرفت و نو آوري شد. اولين ساعت هاي قابل حمل از استيل ساخته شدند و بعد از آلياژ برنج كه تابه حال اين نوع ساعت ها دچار نقص نبوده اند.

ساعت هاي فرم در ده ي 1600 با قالب هايي كه به شكل حيوانات و اشياء بودن عمومي شدند.